(રાગ-કા'નુડો માગ્યો દેને...)
સૂરજ છે નાનો બાળ,
બાલુડા મિત્રો! સૂરજ છે નાનો બાળ!
ભાખોડિયાભર એ ચાલતો થયો,
એને રેઢો મૂકતા પડે છે ફાળ, બાલુડા મિત્રો...
કનૈયા જેવાં હજુ નખરાં ન આવડે,
ઈ ખોવાઈ તો કાઢવી પડે ભાળ, બાલુડા મિત્રો...
રેશમી રૂ જેવી કાયા કૂણી છે,
એના સોનેરી ચમકે છે વાળ, બાલુડા મિત્રો...
ચંદ્રની કળાઓને પાછળ પાડી દે,
દૂર રે'શે જગની માયાજાળ, બાલુડા મિત્રો...
બુદ્ધિ એની ખૂબ તેજસ્વી થશે,
એનું હૈયું બનશે વિશાળ, બાલુડા મિત્રો...
ગુલાબી હોઠે મરક મલકતો,
એનું હૈયું કેવું છે હેતાળ, બાલુડા મિત્રો...
જિજ્ઞાસુ આંખોથી એકીટસે જોતો,
કદી બની જાય છે શરમાળ, બાલુડા મિત્રો...
કાલી કાલી બોલીમાં ‘મા, મા' કહેતો,
હાસ્યનો પીરશે રસથાળ, બાલુડા મિત્રો...
સૂરજ મારો નહિ બોઘો બને,
એતો થશે ચોખ્ખો વાચાળ, બાલુડા મિત્રો...
થાકી જાય પછી નીંદરમાં ઘેરાય છે,
એતો ઊંઘી જાય છે તત્કાળ, બાલુડા મિત્રો...
* * *
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો