(રાગ-અડીચડી વાવ ને નવઘણ કૂવો...)
સમય ધીમે ધીમે વીતતો ગયો,
સૂરજ મોટો થતો ગયો;
સૂરજ નિશાળમાં ભણવા ગયો,
ભણીને હોશિયાર થયો.
ભાઈ ! ભણેશરી તું ખૂબ ભણજે,
ગણિત સરખું ગણજે;
જીવનમાં તું ચતુરાઈ વણજે,
પ્રસિદ્ધિનો પાયો ચણજે!
પહેલા નંબર પર પાસ થયો,
ગુરુજનોમાં પ્રિય થયો;
નવું નવું જ્ઞાન જાણતો ગયો,
જીવન રીત શીખતો ગયો.
સૂરજ મારો બહુ લાડકવાયો,
રમતો રમે, ખૂબ વખણાયો;
પડે જેના પર એનો પડછાયો,
એ તરત એની બાજુ ખેંચાયો.
વિદ્યા છે એના મનનો શણગાર,
તેજસ્વિતા એના હૈયાનો હાર;
મન મોટું ને એતો રહે ઉદાર,
ઈચ્છું સર્વત્ર જયજયકાર.
બને નિજ પિતાનો વારસદાર,
હળવો કરે કુટુંબનો ભાર;
એવો રાખું છું એના પર આધાર,
વંશનો છે એતો તારણહાર.
* * *
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો