(રાગ-સીતાને તોરણ રામ પધાર્યા...)
વિધવાને તોરણે વર પધાર્યા,
સાસુ પોંખે ને વર હરખાય;
મોઢું મલક મલક વર કરે,
જાનડિયું ઊભી ત્યાં ગીતો ગાય.
ધીમે ધીમે હાલો વીર વરરાજા,
સહિયર સૌ પાછળ રૈ જાય;
શુભ ચોઘડિયું સચવાઈ જાશે,
ઉતાવળમાં પગ લથડાય.
લલાટે કાજળનો ડાઘ વરરાજા,
નજર કોઈની લાગી ન જાય;
ખિસ્સામાં સોય અને લીંબુ છે રાખ્યાં,
ઓછાયો કોઈનો અડી ન જાય.
દાદાએ હેતે વધાવ્યા વરરાજા,
ને માતા વહાલ કરતી જાય;
બહેન હોંશે હોંશે ગીતડાં ગાતી,
ને જલદી ડગલાં ભરતી જાય.
ઢોલ ઢબૂકે ને શરણાઈ વાગે,
મંગળગીતોનો અવાજ થાય;
વરે તો હાથમાં તલવાર રાખી,
મસ્તકે સુંદર ફેંટો સોહાય.
જાનની રંગત તો જામી ગઈ છે,
સૌના આનંદનો પાર ન માય;
વિધવાને તો આજે દેવ આવ્યા છે,
ઓઢણીમાં તો મોઢું મલકાય.
* * *
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો