(રાગ-મારે માંડવ સૌ કોઈ આવે, બેનીના...)
મારો માંડવ રૂડો રૂપાળો, સોળે શણગાર કર્યા રે,
આ રૂડાઅવસરિયામાં સૌનાં હૈયાં હેતથી ભર્યાં રે.
આ રૂડા અવસરિયામાં સૌ કોઈ હરખે પધાર્યાં રે,
આનંદથી સૌનું સ્વાગત કર્યું, મોતીડે વધાવ્યાં રે.
પે'લા નોતરે દેવો પધાર્યા, લૈને આનંદ અનેરો રે,
કોઈને ન હોય એવો એમનો ઉલ્લાસ અદકેરો રે.
આ દેવો નોતરાને માન આપી સમયસર આવ્યા રે,
મૂલ્યવાન ભેટ-સોગાદો ને શુભ આશીર્વાદ લાવ્યા રે.
બીજા નોતરે આગેવાનો આવ્યા, મનમાં રાખી શાંતિ રે,
એક વિધવાનું દુઃખ ભાંગવા કરી છે જેણે ક્રાંતિ રે.
વિચાર લાંબા ખૂબ કર્યા હતા રાખીને ખૂબ ઘ્યાન રે,
પછી નિર્ણય કર્યો, ઘ્યાને ન લીધાં માન-અપમાન રે.
આ મહેમાનોએ આવીને અવસરિયાને દીપાવ્યો રે,
બ્રાહ્મણે વિધિ કરીને આ મંડપરોપણ કરાવ્યો રે.
ત્રીજા નોતરે લઈને જાન સાસુ-સસરાજી આવ્યાં રે,
પોતાની વહુને શણગારવા એ આભૂષણો લાવ્યાં રે.
દીકરો પરણાવવા આવ્યાં મુખે મલકાટ રાખી રે,
ઠાઠમાઠમાં છે સસરાજી ને માથે પાઘડી નાખી રે.
સાસુજીની વાત મૂકો એ મુખ મલકાવતાં ચાલે રે,
કપડાં પહેર્યાં છે લાલ એને ચાંદલો લાલ ભાલે રે.
ચોથા નોતરે વર પધાર્યા, ખભે તલવાર નાખી રે,
ધીમા ડગલે ચાલતો એતો મુખડાને વિલું રાખી રે.
યુદ્ધમાં જાણે જાય છે રાજા વાગે છે ડીંગલવાજાં રે,
ઘોડો છે શણગારિયો ઉપર બેઠા છે વરરાજા રે.
* * *
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો