(રાગ-વાગ્યા વાગ્યા ઢોલ, વાગી શરણાયું...)
વગડાવ્યા ઢોલ ને વગડાવી શરણાયું,
પરણાવી ગામે એક વિધવા;
જાન આવી ત્યારે આનંદ સૌનાં હૈયે,
વિદાયવેળાએ લાગ્યા રડવા.
સૌનાં મનમાં જાણે દીકરીને પરણાવી,
વળાવી લાડલી આજ સાસરે;
કોઈએ વળી જાણે બહેનને પરણાવી,
ભાઈઓની આંખેથી આંસુ ખરે.
ધન્ય છે આ પ્રજાને ને ધન્ય છે આ ગામને,
ધન્ય છે વિધવાના નસીબને;
એથી વધારે ધન્ય આ સાસુ-સસરાને છે,
જેણે સુધાર્યું દુઃખી જીવનને.
આગેવાનોનો વિચાર ને પ્રભુની મહેચ્છા,
બંનેથી પરણી એક વિધવા;
સૌથી વધારે આગળ સસરાનો વિચાર,
જે થયા તૈયાર બાપ બનવા.
એક સાસરું છોડીને બીજા સાસરે ચાલી,
કોડ ભરી વિધવા સુખી થવા;
સૂરજની સાક્ષીએ ને બ્રાહ્મણના વેદોથી,
વિધવા બની ફરીથી સધવા.
અનેક અરમાનો ભરી પરણીને ચાલી,
વારેવારે પાછળ જોતી જાય;
ગામના સૌ માણસો વળાવવા સાથે આવ્યા,
સૌએ આપી અશ્રુભીની વિદાય.
* * *
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો