(રાગ-વનમાં બોલે ઝીણા મોર...)
આજ મારે આનંદનો નહિ પાર,
સૂરજ મારો જનમ્યો રે લોલ;
છોકરા તમે આવો સાકર લેવા,
મિત્ર તમારો જનમ્યો રે લોલ!
મારો સૂરજ તેજસ્વી ખૂબ થશે,
અંધારું દૂર કરશે રે લોલ;
દુનિયામાં એ વગાડી દેશે ડંકો,
ગગનમાં ચમકશે રે લોલ!
એતો મોંઘા મૂલું છે મારું રતન,
આંચ નૈ આવવા દઉં રે લોલ;
ચંદ્રને હું બનાવું એનો નોકર,
તારલા રમવા દઉં રે લોલ!
કપાળમાં કરું કાજળનો ડાઘ,
નજર ન એને લાગે રે લોલ;
ચમકે એના મુખનું તેજ,
અવરોધો દૂર ભાગે રે લોલ!
કા'નુડાની જેમ કરશે લીલાઓ,
મહાન બની પૂજાશે રે લોલ;
એના કામની હોશિયારી જોઈને,
સૌનાં મુખ મલકાશે રે લોલ!
બગીચામાં રૂડાં ફૂલડાં ખીલે છે,
વસંતની બહારમાં રેલોલ;
ખીલે એવું મારા સૂરજનું મુખ,
જીવનની બહારમાં રે લોલ!
* * *
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો